دانلود مقالات

مقاله مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم دارای 10 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.

این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی آماده و تنظیم شده است

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم :

مقاله مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز 1388 در علوم دارویی (pharmaceutical sciences) از صفحه 269 تا 278 منتشر شده است.
نام: مهار استرس اکسیداتیو القا شده توسط استروپتوزوتوسین در موشهای صحرایی بوسیله مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم
این مقاله دارای 10 صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ویتامین E
مقاله سلنیم
مقاله دیابت القا شده با استرپتوزوتوسین
مقاله استرس اکسیداتیو

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و هدف: افزایش استرس اکسیداتیو ممکن است موجب تسریع بروز عوارض بیماری دیابت از طریق متابولیسم گلوکز و اسیدهای چرب آزاد شود. در این تحقیق، اثر ویتامین E و سلنیم بر روی استرس اکسیداتیو و سیستم های اکسیدانت – آنتی اکسیدانت در موشهای دیابتیک مورد بررسی قرار گرفت.
روشها: سی و دو موش صحرایی بالغ ماده Sprague Dawley بطور تصادفی به سه گروه کنترل سالم، کنترل دیابتیک، و دیابتیک دریافت کننده مکمل توام ویتامین E و سلنیم تقسیم شدند. حیوانات گروه های دوم و سوم با تزریق داخل صفاقی 60 mg/kg استرپتوزوتوسین دیابتیک شدند؛‌ گروه سوم، روزانه 300 mg/kg ویتامین E همراه با 05 mg/kg سلنیم به مدت سی روز دریافت کرد. مقادیر گلوکز، مالون دی آلدئید (MDA) سرم، فعالیت آنزیم های گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) و سوپراکسید دیسموتاز (SOD)، هم چنین ظرفیت تام آنتی اکسیدانت پلاسما (TAS) و پارامترهای لیپیدی چهار هفته بعد از دیابتیک شدن اندازه گیری شد.
یافته ها: در حیوانات دیابتیک، افزایش معنی داری در گلوکز پلاسما (p<0.001) و (p<0.01) MDA، و کاهش معنی داری در TAS پلاسما (p<0.01) و SOD گلبولهای قرمز (p<0.05) مشاهده شد؛ هیچ گونه تغییر معنی داری در فعالیت GPX این گروه مشاهده نگردید (p<0.05). استفاده توام از ویتامین E و سلنیم، مقدار گلوکز پلاسما را کاهش و موجب بهبود TAS و افزایش فعالیت (p<0.05) SOD در موش های دیابتیک گردید. ضمنا، در این گروه، میزان لیپید پراکسیداسیون کاهش و آنزیم های آنتی اکسیدانت افزایش یافت.
نتیجه گیری: مکمل یاری توام ویتامین E و سلنیم در موشهای صحرایی دیابتیک شده با استرپتوزوتوسین احتمالا از طریق کاهش سطح گلوکز خون، افزایش آنزیم های آنتی اکسیدانت و TAS، موجب کاهش پراکسیدان لیپیدی می شود.